Nieuws

John van den Ende zit vanmiddag niet aan de vrijdagmiddagborrel bij Van Geest Orchideeën, maar in Kroatië, in Grad Opatija (vlakbij Rijeka). Samen met echtgenote Rita trouwens, met wie hij al een paar weken door Europa toert. En omdat beiden niet zonder fietsen kunnen, zijn ook twee gravelbikes ingepakt om onderweg te worden losgelaten. Na zelfs het topje van Europa te hebben aangetikt bij 5 ˚C is het vandaag een stuk aangenamer, met een graadje of 27, 28. Samen met John lopen we het reisschema even langs om te checken of er ook andere fietslanden dan België en Frankrijk de moeite waard zijn.

Groeten uit Kroatië van John en Rita!

Sinds begin augustus zijn de twee on tour, in een VW Camper. ‘De aanleiding voor de reis is eigenlijk tweeledig’, zegt John. ‘Een jaar of twee, drie geleden is er bij mij blaaskanker geconstateerd. Dat zet je wereldje wel even stil. Daar ben ik goed doorheen gekomen, ik ben nu kankervrij maar nog wel elke drie, vier maanden onder controle. Het gaat dus goed maar het blijft spannend. Door zoiets ga je wel nadenken. Ik ben 57, moet je nog tien jaar wachten tot je dit soort dingen kunt gaan doen? De kinderen zijn volwassen. Rita en ik hebben besloten om niet te wachten.’

Mede-oprichter van The Blue Train

Ruim een jaar geleden valt de beslissing om voor beiden drie maanden vakantie op te nemen. De twee werkgevers stemmen toe: John is bedrijfsleider bij Van Geest Orchideeën, Rita ondersteunt het verzorgend personeel van Careyn in De Ark in Wateringen.

Als een van de oprichters van The Blue Train is het idee meteen al om de Tour du Europa te combineren met fietsen. ‘Ja, ik ben altijd zeer fanatiek geweest. Nu nog eigenlijk. Ik heb altijd alle criteriums in het Westland gereden, en nog succesvol ook. Paar keer gewonnen, al was dat wel bij de B-trimmers. Ik heb meegedaan aan NK’s, heb strandraces gereden. Het hele pakket, zeg maar. En Rita fietst ook veel, toch gauw drie, vier keer per week.’

Thuis in Naaldwijk staat er voor John een Wilier Cento Uno klaar om het asfalt te kietelen, op reis gingen de twee Canyon Grizl gravelbikes mee. ‘Die heb ik in coronatijd gekocht, net op het moment dat VS Cycling helemaal niks meer had staan. Ja, als ik er driekwart jaar op wilde wachten. En voor een trip als deze zijn die gravelfietsen ideaal.’

Fietsen tot de Noordkaap

Rita en John starten hun reis met een paar dagen Denemarken, om die te vervolgen in Noorwegen. John: ‘Een geweldig land. We waren er al eens eerder geweest, maar nooit zo hoog in Noorwegen. We zijn tot aan de Noordkaap gefietst. De eerste dag dat we er zouden fietsen was het er te mistig. Het miezerde, het was vijf graden. Maar de andere dag was de mist weg, dan zie je tenminste waar je rijdt. Maar koud was het wel, echt een cultuurschok. Ook op de Lofoten, die eilandengroep voor de kust, hebben we gefietst. Dat is niet te beschrijven zo mooi. Ook de foto’s zeggen niet alles, dat moet je ervaren.’

Alleen maar bomen

Finland is de volgende stop. ‘Dat viel eigenlijk een beetje tegen. Weinig hooggebergte, en daar houden we juist heel erg van. Je bent er de hele dag onderweg en links en rechts zie je alleen maar bomen. Tja, hier ben je al blij met het Staelduinse Bos, daar ga je klagen dat je alleen maar bomen ziet! Wel heb je er heel veel gravelpaden. Maar als je na dertig kilometer nog steeds op hetzelfde gravelpad zit wordt het een klein beetje eentonig. Je komt er ook niks tegen onderweg. We hadden een thermosfles met koffie op onze rug. Op een omgevallen boomstam neem je dan even pauze.’

Veel gravel in Estland

Daarna volgt Estland.’ En dat land is ons positief bevallen. Het land zelf, de mensen, en ook het fietsen. Hier heb je vooral veel gravel. Zodra je van de snelweg rijdt zit je binnen vijf, zes kilometer op gravel. Ook in de dorpen is het alleen maar gravel. Ideaal om te fietsen.’ De route gaat verder richting Letland en Litouwen. ‘Letland is een beetje vergelijkbaar met Estland. Je hebt er iets meer hoogteverschillen, het is een beetje Limburg-achtig. Litouwen was weer minder. Het kwam een beetje Oostblokkerig op ons over.’

Noord-Polen: tegenvaller

Noord-Polen, de volgende bestemming, lijkt weer op Finland. ‘Daar gebeurde ook niet zoveel. Je kwam onderweg op de fiets niks tegen. Geen mens, geen boom, geen huis. Wij vinden het altijd wel leuk om door dorpjes heen te rijden. Het viel een beetje tegen. Maar Zuid-Polen, tegen de Slowaakse grens aan, is wel mooi. Zeker het Tatra-gebergte.’ Al die tijd blijft materiaalpech de Van der Endes bespaard. ‘Helemaal niks! Zelfs geen lekke band. Het is toch altijd afwachten.’

Oost-Slowakije is het volgende stukje Europa dat van de bucketlist af kan. ‘Een mooi land. En behoorlijk geasfalteerd. Het was het eerste land waar we een rondje hebben gefietst zonder gravelpaden. Da’s ook wel weer prettig fietsen.’ In Oostenrijk komt het nog tot een citytour door Wenen en een tocht langs de Donau.

Van de weg drukken

Inmiddels bivakkeren de twee sinds een paar dagen in Kroatië. ‘Gisteren hebben we al een rondje gemaakt. Onze eerste ervaringen waren wat minder. Overal waar we tot nu toe waren was het heel veilig fietsen. In Scandinavië rijden de auto’s met een boog om je heen, hier schieten ze erlangs of je er niet bent. Ze proberen je nog net niet van de weg te drukken, tenminste zo ervaren wij het. Misschien ook omdat het hier wat drukker is in Rijeka, als we wat verder het land in gaan zal het wel meevallen.’

Noorwegen het mooiste

Wat kan John aanbevelen voor wielrenners die de geijkte fietslanden wel hebben gezien? ‘Als ik kijk naar de combinatie van land en fietsmogelijkheden dan is Noorwegen het mooiste geweest. Maar de landen die ons het meest hebben verrast zijn Estland en Slowakije. Heel prettig om te fietsen, ook de mensen. Misschien dat we daar nog weleens teruggaan.’ Na Kroatië is er nog een finale in Italië. ‘We steken over naar het zuiden van Italië. Sardinië en Sicilië staan ook nog op het verlanglijstje, maar of we die nog meepakken zien we wel.’ Eerst maar dat koude pilsje. Proost, op de resterende paar weken John en Rita!

Terug

Deel het met uw vrienden!