Albanië. Eerlijk zeggen: het is niet de eerste bestemming die je te binnen schiet als je aan een fietsvakantie denkt. Laat staan aan wielrennen. Toch bestaat-ie, de Ronde van Albanië. Dit jaar zelfs met Westlandse deelname. Van 31 mei tot en met 4 juni reed Roy Duijvesteijn (21) mee in een pelotonnetje van zo’n zeventig man. Dwars door een land dat de reputatie heeft een van de armste landen van Europa te zijn.
‘Toch viel het me er nog mee’, kijkt Roy een week later terug. ‘Het is er geen Afrika. Maar het verschil tussen arm en rijk is er wel heel groot. We reden er bijna allen maar over snelwegen. Die zijn best goed. De binnenlandse wegen waren wat minder. Maar ik heb een week lang geen enkele vorm van materiaalpech gehad. Het was ook goed georganiseerd. Goeie transfers, al was het ene hotel beter dan het andere. En het was er niet koud, 35 graden. Het land is aan de kust redelijk vlak, richting het oosten en het noorden wordt het klimmen. Ik kan tot een bepaald stijgingspercentage meekomen, maar een echte klimmer ben ik niet.’
Als derdejaars belofte van Westland Wil Vooruit reed hij er in dienst van het Global Cycling Team. Het is een gelegenheidsteam dat met gastrenners in wisselende samenstellingen koersen rijdt over de hele wereld. In Albanië wordt Roy na vijf dagen fietsen elfde in het algemeen klassement, op slechts twee seconden van nummer tien. Twee dagen reed hij zelfs rond in de witte trui. Winnen in Albanië zat er sowieso niet in, zegt hij met een lach.
‘Ze maakten ons wel duidelijk gemaakt dat het de bedoeling was dat er een Albanees (Yiber Sefa, wie kent ‘m niet) zou winnen. En dat is ook gebeurd. Ach, als je het spelletje meespeelt is het nog wel leuk ook. Dan komt ineens de auto van de president in koers, die gaat stiekem voor het peloton rijden en de ene na de andere geloste Albanese ploegmaat werd keurig teruggebracht naar de kop.’
En je komt er nog eens wat tegen onderweg, vertelt hij een mooi verhaal. ‘We reden over de snelweg in een lang lint en er ontstaat ineens een valpartij. Er liggen daar veel dooie dieren langs de snelweg. Ontstaat er een valpartij door een kadaver van een poolwolf! Iedereen stinken naar dat beest, stinken! Ik kon het gelukkig net ontwijken, het enige waren wat haren van het beest op m’n frame.’
Vorig jaar reed hij met het Global Cycling Team al een meerdaagse koers in Polen. Dit jaar staan in juli nog wedstrijden in Zweden en Roemenië op het programma. Als voorafje voor Albanië reed de 21-jarige Honselersdijker in maart al de vierdaagse Ronde van Rhodos, inclusief een trainingskamp op het Griekse eiland. ‘Het was in de periode dat het toeristenseizoen net open ging. De eerste zeven dagen zaten we in een hotel zonder verwarming en warm water. Buiten was het elf graden. Het was afzien, niet echt luxe. Gelukkig konden we daarna naar een ander hotel.’
De elfde plek in Albanië was trouwens een verrassing, zegt hij zelf. ‘Ik was in april net terug uit Griekenland of ik liep corona op. Gelukkig heb ik er niet te veel last van gehad. Geen koorts, alleen heel erg vermoeid na een training of een koers.’
Die trainingen en koersen gaan ‘thuis’ op de Specialized Tarmac 7 S-Works, gekocht bij - goed geraden - VS Cycling. Voor de buitenlandse tripjes is er de vorige versie, de SL6. Waarom een Tarmac SL7? Roy: ‘De nieuwe generatie Tarmac combineert aerodynamische eigenschappen met een laag gewicht. En het is een heel stijf frame. Kabels zijn mooi geïntegreerd, je hebt schijfremmen waar tegenwoordig iedereen in het peloton op rijdt. Er zit Shimano Ultegra Di2 op, de wielen zijn hoge Dura Ace C50’s. Ja, ik ben wel iemand die zuinig is op z’n materiaal. Ik weet er ook genoeg van af.’
Als hij niet op een van de twee Tarmacs zit, is Roy verantwoordelijk voor sales, marketing en ICT in het ouderlijk bedrijf: MDK Flowers & Greens, om de hoek van het WWV-parcours. De komende jaren gunt hij zich nog de tijd om verder te komen. ‘Die ambities zijn er zeker. Ik hoop ook dat het gaat lukken, ik ga er m’n best voor doen. Het continentale niveau zou ik aan moeten kunnen. Maar dan moeten de uitslagen er wel naar zijn. Het mag nog wel een tikkeltje beter.’
Begin juni passeerde Roy al de 10.000 kilometers in 2022, ook met kilometers in Denemarken en Spanje. Favoriet blijft een rondje dichtbij huis: ‘Een rondje Rottemeren, altijd in twee uur en twintig minuten. Die buitenlandse koersen zijn vooral bedoeld om wat wedstrijdkilometers te maken. Die maak ik hier niet veel. Normaal heb je de topcompetitie en de Holland Cup, maar die rijden we bij WWV niet. Hier in Nederland is het ook allemaal vlak. In het buitenland gaat het wat meer bergop, dat is weer een andere manier van koersen die ik leuker vind. En het zijn mooie ervaringen.’
Deel het met uw vrienden!