Nieuws

Alsof hij na 250 kilometer draaien en keren in Limburg nog niet draaierig genoeg was, stond Ricardo Jansen een dag na de Amstel Gold Race alweer in de Efteling. ‘M’n zoon was jarig. Maar het was gigantisch druk, dus als ik in vijf attracties ben geweest was het veel.’ Een dagje staan in de lange wachtrijen kon er nog wel bij, na de koude en natte tocht van zaterdag. Het was één van de mindere edities voor lisianthuskweker en ervaringsdeskundige Ricardo (‘ik heb ‘m wel vijftien keer gereden’). Traditiegetrouw stond er weer een forse Westlandse delegatie aan de start.

Jansen & Jansen: links Marco, rechts Ricardo.

Eigenlijk was hij helemaal niet van plan om mee te doen in Limburg. Ricardo: ‘Maar Marco, m’n broer, zou gaan. Of ik zin had om mee te gaan. Maar het zou zaterdag heel slecht weer worden. De dagen ervoor viel er elke dag maar een druppeltje regen. En toen het uiteindelijk ook op donderdag meeviel heb ik op Marktplaats nog heel snel een kaartje geregeld.’

Hoosbui bij de start

Die zaterdagmorgen zitten Jansen & Jansen om kwart voor vier in de auto, richting Limburg. ‘We waren jammer genoeg nét een minuutje te laat aan de start. Dat is altijd leuk om mee te maken, iedereen staat dan zenuwachtig te wachten. Om half zeven bij de start was het nog droog, maar een minuut later vált er toch een hoosbui! We konden meteen de regenjasjes aantrekken. Ik denk dat we dat we dat die dag wel vijf keer hebben gedaan. Regenjasje aan, regenjasje uit. Handschoenen aan, handschoenen uit. Bij vijftien graden doe ik dat regenjackie echt niet aan, maar met die drie graden van zaterdag werd het anders.’

Aardig aan elkaar gewaagd

De twee broers zullen de hele rit bij elkaar blijven. ‘Ik denk dat we aardig aan elkaar gewaagd zijn’, zegt Ricardo. ‘Af en toe was ik op een heuveltje iets vooruit, maar dan wachtte ik even op Marco. Samen uit, samen thuis. Moeilijk hebben we het nergens gehad. Je wordt het alleen een keertje zat, die kou. Een paar jaar terug, het zal 2017 zijn geweest, heb ik ‘m ook gereden. Ben ik er zelfs nog heen gaan fietsen. Ook toen was het bij de start droog en begon het later te regenen. Stéénkoud had ik het die dag. Ik sta er nog van te kijken dat ik ‘m toen heb uitgereden.’

‘Niet graag willen missen’

Iets voor zes uur ’s avonds komen de Jansens aan bij de finish, na 251,91 kilometer met een gemiddelde van 25,8. Eindconclusie: ‘Het was gezellig, we hebben een topdag gehad. Ik had ‘m toch niet graag willen missen.’ En ach, de 47-jarige Honselersdijker is het wel gekker gewend. Vier jaar terug reed hij vanuit huis om het IJsselmeer: 413 kilometer, vijftien uur fietsen en twintig uur onderweg. ‘s Nachts om 2.15 uur was hij weer terug op de Broekkade. Al was dat wél een rit uit de categorie eens-maar-nooit-meer.

Ricardo (links) met Sam Vijverberg bij de Ronde van Vlaanderen 2022.

Ronde van Vlaanderen

Een week eerder maakte Ricardo z’n debuut bij een andere klassieker: de Ronde van Vlaanderen, samen met Sam Vijverberg. ‘Het leek wel Koninginnedag daar in België. Eén groot feest. Overal hingen een dag van tevoren al spandoeken en vlaggen. Ik denk dat ik onderweg wel vijftien feesttenten ben tegengekomen. Bij de Amstel Gold Race heb je d’r één, bij de finish. De Amstel Gold is goed georganiseerd, maar de Ronde van Vlaanderen nog net iets beter. Twintig soorten koeken, je kon allerlei soorten broodjes kiezen, ik heb ergens onderweg nog soep gehad.’ Welke van de twee zwaarder was? ‘Ik denk toch de Amstel Gold Race. Ook omdat-ie honderd kilometer langer is. Maar in de Ronde van Vlaanderen zitten ook een paar heel steile klimmetjes.’

Tienduizend kilometer

Dit jaar was de Amstel Gold Race pas z’n twintigste rit, in ruim drie maanden. Ricardo: ‘Vorig jaar zat ik in oktober al aan de tienduizend kilometer. Door corona ben ik in de winter van 2021-2022 meer lange ritten gaan fietsen, ook omdat er verder niets was. Geen toertochten, geen vossenjachten bij VELO. We hadden een appgroepje waar we elke zondag minimaal honderd kilometer mee fietsten. Dit jaar heb ik in de winter wel weer vossenjachten gereden, maar ook schaatswedstrijden.’

Merida Reacto LTD

De ritjes maakt hij nog altijd op zijn Merida, de Reacto LTD. ‘Ik ben vijftien jaar terug op een eigen merk van Van Rossem begonnen. Daar reed ik altijd al de rondjes om de kerk mee, als pelotonvulling. Maar toen ik zeven jaar terug deze Merida kocht bij Sander, ben ik ineens top-tien gaan rijden. Ik ben zelfs nog een keer op het podium beland. Dat heeft dan toch met de fiets te maken. Een heel stijve fiets is het. Ik kon ’m voor de Ronde van Vlaanderen nog net even laten nakijken bij VS Cycling. Bleek achteraf dat ik er geen bergverzet op had zitten. Ik reed met 38 x 25 als lichtste verzet. Maar het ging in Vlaanderen dus ik heb het voor Limburg maar zo gehouden.’

Terug

Deel het met uw vrienden!