Nieuws

In één klap kwam er vorige week donderdag een einde aan het trainingskamp van Mylène de Zoete in Spanje. Letterlijk. Op een rotonde gaat het mis als een automobilist haar over het hoofd ziet. Het resultaat: ’Mijn linkerbeen zit half in het gips, maar ik geloof niet dat het is gebroken. En mijn fiets is helemaal kapot.’ Over de gevolgen van haar val krijgt de 24-jarige Naaldwijkse volgende week meer zekerheid. Voor alle Westlandse supporters: het lijkt er in ieder geval op dat het haar deelname aan de ‘thuiswedstrijd’ in 2024, de Tour de Femmes, niet in de weg staat.

Op deze novembermiddag is het in Javea, in de Spaanse provincie Alicante, fantastisch fietsweer. Het is 25 graden, een zonnetje, amper wind. Fietsen is ook wat de huisgenoten van Mylène aan het doen zijn. Zij zelf ligt met één been omhoog op bed, het gevolg van die val. ‘Ja, balen. Ook omdat het de hele week prachtig weer is. Ik was net weer een beetje begonnen met fietsen na een rustperiode. We hebben met een paar meiden van andere ploegen hier een huis gehuurd voor een half jaar. Gelukkig is mijn moeder meteen gekomen om te helpen. Het is meteen in het gips gezet, maar een breuk is het geloof ik niet. Ik heb nog geen idee hoe lang het gaat duren. Maar het liefst zou ik dat gips er nu meteen al af willen trekken!’

Duitse ploeg

Sinds een jaar rijdt Mylène als enige Westlandse profwielrenster in Duitse dienst, voor Ceratizit-WNT. ‘Na AG-NXTG zocht ik een nieuwe ploeg. Via Kirsten Wild (meervoudig wereldkampioene op de baan) kon ik hier voor twee jaar terecht. Het is een Duitse ploeg en omdat ze alleen vrouwen sponsoren zijn ze minder bekend. We hebben best wel wat toppers in de ploeg gehad, zoals Kirsten en Lisa Brennauer die nog wereldkampioen tijdrijden is geweest. Die zijn beiden al gestopt, maar we hebben ook dit jaar wel weer een paar koersen gewonnen.’

Mylène rijdt er rond als enige Nederlandse. ‘Er rijden meiden van allerlei nationaliteiten. We hebben gelukkig nog een Belgische ploegleider, dat is de enige mogelijkheid om af en toe Nederlands te praten.’ Nu nog is het een continentale ploeg, volgend jaar staat de World Tour-status gepland.

Winnen in China

Ook als continentaal team komen de vrouwen nog eens ergens. Zoals een driedaagse etappekoers in China, in Chongmin. Het is een eiland in de stadsprovincie Shanghai. En daar won ze zelf de eerste etappe, tot haar eigen verrassing - al is de sprint haar sterkste wapen. ‘Ik was eigenlijk leadout-vrouw. Het was er een redelijke chaos met brede wegen en geen wind, dus je zat het beste bij een ander in het wiel. Ik zag een paar gaatjes, kon overal tussendoor en ik won. Nee, het was niet gepland, maar mijn teamgenoten waren net zo blij.’

Koersen tussen de kamelen

In China eindigt ze ook hoog in het algemeen klassement: tweede. Het is de tweede internationale trip die indruk maakt. Begin dit jaar was de kickoff voor de Ceratizit-WNT ploeg, met een al even exotische vrouwentour in de Verenigde Arabische Emiraten. Mylene: ‘Een hele ervaring. Ook omdat we er de eerste vrouwenwedstrijd ooit waren. Ik had er van te voren geen idee van. Ja, dat je er de hele wedstrijd door de woestijn zou rijden. Het is vooral het cultuurverschil dat opvalt. Al is het lastig oordelen. Als profwielrenster heb je toch een soort beschermde status. Alles wordt voor je geregeld. Je slaapt in een westers hotel. Onderweg was het vooral zand, véél zand, en af en toe kamelen. De eerste dag finishten we in Dubai, middenin de drukke stad. We reden nog langs de Burj Khalifa toren, de hoogste ter wereld. Je keek je ogen uit.’

Een trainingsrit met (links) Charlotte Kool en (midden) Bente van Teeseling.

Orbea Orca Aero

Aan faciliteiten ontbreekt het niet. Tijdens de koersen wordt het team vergezeld van een eigen performance coach en een dokter. Het materiaal is van Orbea, de Orca. Volgend jaar staat de nieuwe Orbea Orca te wachten, het aeromodel van het Spaanse merk. ‘Een heel fijne fiets. Het is niet zo dat ik een paar millimeter verschil meteen merk als ik op een ander model zit. Ik heb al op aardig wat merken gereden, maar hier zit ik heel fijn op.’

Tour de Femmes

Als de gevolgen van de val te overzien zijn staan er in 2024 eerst de Belgische voorjaarskoersen op het programma. Daarna keert Mylène in april nog terug naar Spanje. Het is de aanloop naar hét evenement van 2024, de Tour de Femmes. ‘Dat was wel even een euforiemomentje toen ik las dat we door het Westland zouden rijden. Het is nog even afwachten of we de Tour als ploeg ook rijden, maar als World Tour ploeg zouden we van start mogen gaan. En dan is het nog even afwachten of ik zelf word opgesteld. Ja, heel gaaf natuurlijk om door de eigen streek te rijden.’

Een ander mogelijk hoogtepunt, de Olympische Spelen in Parijs, is van de baan - letterlijk. Ook op de piste kan Mylène uit de voeten. ‘De bond heeft de stekker uit de financiële ondersteuning van de team pursuit getrokken. Er was geld te weinig. In eerste instantie was het een heel grote teleurstelling. Op de baan rijden heb ik altijd heel leuk gevonden. En dat vind ik nog steeds, maar de weg is ook leuk. Ik heb mooie wegkoersen gereden het afgelopen jaar.’

Mylène met in de bolletjestrui Nina Kessler, de Nederlandse in dienst van EF Education-Cannondale.

Nog een paar jaar koersen

Op haar 24ste is het voorlopig nog niet gedaan met het plezier op twee wielen. ‘Ik hoop dat ik straks weer kan bijtekenen of ergens anders kan gaan fietsen. Ik wil dit nog wel even blijven doen. Het ligt er ook aan hoe het volgend jaar loopt.’ Een plan-B is er nog niet. ‘Ik heb nog wel de hbo-opleiding aviation gevolgd, maar daar ben ik halverwege mee gestopt. Het was een lastige combi, ik kon door de stress van het studeren toch minder genieten op de fiets.’

Terug

Deel het met uw vrienden!