Nieuws

Wie weleens het clubklassement van VS Cycling op Strava bekijkt, móet z’n opvallende (schuil)naam een keer zijn tegengekomen. Al was het maar omdat Sjonnie Pirelli - John Hagenaar bij de burgerlijke stand - per jaar meer dan 15 duizend kilometer fietst. Z’n Strava-pagina meldt half april alweer het indrukwekkende aantal van 5500 kilometer. En van alle 445 clubleden is John vermoedelijk de enige die drie keer de Tour de France heeft gereden.

Eerst maar even een misverstand uit de weg ruimen: John Hagenaar woont in Den Haag maar is geen Hagenaar. ‘Ik kom eigenlijk uit de Alblasserwaard, Hardinxveld-Giessendam. Toen ik twintig jaar terug naar Den Haag ben verhuisd ben ik naar Tom Schouten Weielersport gegaan. Tom Schouten bestaat niet meer, Willy Heeneman ging naar VS Cycling en ik ben er achteraan gegaan.’

Verstandig Sjonnie. Tijdens de 300 km van 's-Gravenzande - Den Helder - 's-Gravenzande in 2022 kun je maar beter Willy Heeneman in je buurt hebben...

Mee op de sportfiets

Een kilometer of 15 duizend, schat hij de oogst per jaar in. En dat voor een iemand die ooit min of meer toevallig wielrenner is geworden. ‘Mijn vader rookte een pakkie shag per dag. Op z’n veertigste zei hij opeens: ik stop met roken, ik ga fietsen. Wij rolden van de bank van het lachen. Hij had nog nooit aan sport gedaan. Hij kocht een sportfiets, na twee maanden had hij alle overbodige dingen er al afgesloopt en zes maanden later reed hij op een racefiets.'

John met vader Arie, die in mei 79 wordt en still going strong is op de racefiets.

'Ik was vijftien, op die sportfiets van hem ben ik meegegaan. En het werd steeds gekker. Je had toen nog het jaarboek van de Nederlandse Fiets Tour Unie waar alle toertochten voor een heel jaar in stonden. Dat boek kwam in januari uit, dat legden we op tafel en dan bekeken we waar we elk weekend heen gingen. Daar weken we niet vanaf, al regende het oude wijven: als wij een toertocht van 200 kilometer in Limburg hadden staan, dan gingen we 200 kilometer fietsen in Limburg.’

Foto's bij elke rit op Strava zijn z'n handelsmerk, stevig bewerkt. 'Ik rij meestal alleen maar altijd met zo'n GoPro-camera bij me. Die zet ik dan ergens neer, rij dan even terug, selecteer thuis een leuk beeld en bewerk 'm met Snapseed.'

Open Haags Kampioen

Hij zou het uiteindelijk nog tot een echte wielerlicentie schoppen, al is het laat. ‘Op m’n veertigste, terwijl ik dus al vanaf m’n vijftiende op de fiets zat. De eerste wedstrijd die ik reed was het Open Haags Kampioenschap. Dat won ik. Kaassie, dacht ik. Daarna heb ik nog heel wat wedstrijden gereden maar nooit meer gewonnen. Ze wisten ineens wie ik was!’

Tour de Jan Janssen in 2008

Z'n 'werkterrein' verschuift naar fietsvakanties en lange toertochten, vaak meerdaags. Bijzondere tochten ook, zoals de Tour de Jan Janssen in 2008. 'Ik zag een advertentie in een fietsblaadje en was meteen getriggerd: de Tour de France uit 1968 rijden, die Tour die Jan Janssen won. De organisatoren hebben ook nog Jan Janssen benaderd, of hij nog de route van toen had. Die had hij nog. En op het eind is Jan zelfs nog met ons meegereden, samen met Herman van Springel die toen tweede werd.'

'Het waren lange dagen'

Met z'n elven rijden ze de hele route. John: 'Maar het was wel een rare route: dwars door grote steden. Je had toen ook nog geen gps. Die mannen die het organiseerden reden de hele tocht mee in een busje. Die gingen elke dag iets eerder weg om de volledige route van 4825 kilometer uit te pijlen met een spuitbus op de weg. Het waren lange dagen. Vooral de laatste dagen, met etappes van 240 kilometer. Daar zaten ook de Alpen in. Die bergetappes waren best pittig, ja. We hadden geen rustdagen, we hielden hetzelfde etappeschema aan. De langste etappe was 260 kilometer of zo. De tijdritten reden we ook, maar niet als wedstrijd. Dat werd een beetje gezien als een veredelde rustdag.'

Hij zou in 2012 en 2015 nog twee keer meedoen aan een 'Tour de France', maar dan een dag vóór de profs uit. 'Ja, heel bijzonder om te doen. Die supporters die je altijd op tv ziet, staan er een dag van tevoren ook al.’ Acht jaar terug moet hij opgeven, op een bloedhete dag in de Pyreneeën. 'Ik heb het verslag nog eens teruggelezen. Die laatste dag was wel een tranendal. Als je op één helling acht keer van de fiets moet door de kramp wordt het een lijdensweg. Bij mij moet fietsen wel leuk blijven.'

Ridley Noah Fast

Na De Rosa en Colnago fietst John nu op een Ridley Noah Fast en een gravelfiets, de Ridley Kanzo. Waarom die Ridley Noah? ‘Het was weer een stap vooruit, met schijfremmen en 12 speed versnelling is-ie helemaal up-to-date. Ik ben wel van de mooie spullen. Het moet er wel gesoigneerd uitzien, je zal mij niet betrappen in een drie maten te groot shirt. Maar ik hoef niet per se een fiets van boven de tien ruggen. Het moet gewoon goed spul zijn’, zegt John, die na jarenlang laborant in het Haga ziekenhuis te zijn geweest nu coördinator is.

Nee, het hoeft niet altijd op de Ridley. Zoals hier tijdens een rondje Nederland eerder deze maand.

Mooie zaak met mooie spullen

Van zelf sleutelen aan materiaal komt het er amper van. ‘Ik laat het liever doen door iemand die er verstand van heeft. De cassette en de ketting haal ik er weleens af om schoon te maken. Maar als er iets met de lagers moet gebeuren, ga ik toch echt naar Willy toe. Ik word bij VS Cycling altijd prima behandeld. Het is een mooie zaak met mooie spullen.’

Het peloton tijdens 's-Gravenzande - Den Helder - 's-Gravenzande in 2022.

'Sjonnie Pirelli bekte beter'

In een doorsnee week gaan er drie-, vierhonderd kilometer doorheen. Soms nog veel meer. Op één periode na, de periode die ‘m z’n opvallende nickname oplevert. Sjonnie: ‘In die paar jaar dat ik niet fietste ging ik heel snel van de 70 naar de 95 kilo. Je bent net zo’n Michelinmannetje zeiden ze. Maar Sjonnie Michelin bekte niet goed, Sjonnie Pirelli bekte beter!’

Terug

Deel het met uw vrienden!