Nieuws

Een makkie had de jury dit jaar, bij het Westland-klassement voor de B-trimmers. De winnaar kon vooraf immers al op het wedstrijdformulier worden ingevuld: Erwin van Dam. In zeven van de negen kerkrondjes kwam de 47-jarige Poeldijker met de handen omhoog over de streep. Waar de concurrentie de kruimels mocht verdelen, in De Lier en Wateringen, daar stond hij nog altijd in de top-4. ’Erwin van Damn’ wordt-ie nog net niet genoemd in het peloton. Met je overmacht.

Gelukkig hadden we onze 'eigen' Marco van der Sman (links) dit jaar nog van voren. Hier met Erwin en Remco Veerkamp.

Plannen om het Westland-klassement te domineren had hij niet op 1 januari van dit jaar. ‘Nee, zeven van de negen koersen winnen is uitzonderlijk. Ik won in Kwintsheul, ik won in Honselersdijk. Maar in Kwintsheul miste ik iets: het plezier, ik kon niet echt genieten van de overwinning. In Honselersdijk ging het beter, vooral dankzij mijn ploegmaten van Van Holstein Betonwerken die een heel groot aandeel in de overwinning hadden. Iemand vroeg: en ga je nou ook Maasdijk winnen? Ik zei: als ik die ook win, dan kom ik ook ongeslagen aan de start in Wateringen.’

Notre Dam was ook in 's-Gravenzande niet te kloppen.

‘The Daminator’ kwam z’n belofte na. Maar precies in Wateringen moest hij de winst aan Remco Veerkamp laten. ‘Moeilijk om daar als topfavoriet te winnen, maar het eindklassement heb ik er veilig kunnen stellen.’ Z’n vierde plek daar was de ‘minste’ klassering van het wielerseizoen, naast een derde in De Lier. De reden van deze Damdoorbraak? ‘Ik denk toch mentaal. Lichamelijk ging het ook gewoon goed, maar de grootste uitdaging was voor mij toch het mentale. Welke knop ik heb moeten omzetten? Hoofdzakelijk toch wel qua familie, privé loopt het allemaal net wat beter. Veel meer getraind heb ik niet. Wel heb ik van de winter veel in de sportschool gezeten, bij HighLine van Ton van der Heijden. Die spinning-instructrices waren best wel streng. Daar is mijn sprint aardig sterk van geworden.’

Zeg niet dat Erwin z'n klassiekers niet kent. Hier (rechts) met zijn stalen Kona Rove tijdens de retrorondrit van Kwintsheul.

Heel goeie laatste ronde

Met Erwin van Dam in koers in de laatste ronde weet de concurrentie al dat het een lastige opgave gaat worden. Wordt er meer op hem gelet? ‘Je hebt altijd wel mensen in je wiel zitten. Maar ik weet dat ik een heel goeie finale heb. In die laatste ronde kreeg ik het gevoel dat alle spanningen werden losgelaten en vervolgens werden omgezet in een heel intense energie. Ik zorgde er altijd voor dat ik vroeg aanging. Al is die laatste ronde altijd een koers op zich. Het maakt me niet eens zoveel uit wie er op dat moment mee is. Het gaat er meer om welk parcours het is. In veel van die Westlandse rondjes is het toch drie keer aanzetten en dan maar hopen dat je die derde keer genoeg over hebt en de finishlijn dichtbij is.’

Dit seizoen onmiskenbaar de Westlandse wielrenner met de grootste aantrekkingskracht op vrouwelijk schoon.

Een voorkeur voor een van de rondjes is er niet. Erwin: ‘Nee, niet echt. Al heb ik wel jarenlang in Monster gewoond. Ik begon met fietsen omdat je de Ronde van Monster had. Blij dat ik ‘m heb gewonnen, jammer dat mijn overleden ouders het niet hebben mogen meemaken. Ach, elk rondje in het Westland heeft wel zijn charme.’

De Cannondale van het Westlandse sprint-Cannon.

Cannondale SuperSeven EVD

De koersen rijdt hij sinds begin dit jaar op een nieuwe fiets van VS Cycling: de Cannondale SuperSix EVO, inmiddels omgedoopt tot SuperSeven EVD. ‘’Ik rij al sinds 1999 Cannondale. Een mooi merk, in die tijd reden Cipollini en Simoni op een Cannondale. Ze hebben een flinke inhaalslag qua techniek gemaakt. Ik wilde weer eens wat nieuws. Geen aluminium meer maar carbon, de bekabeling netjes binnendoor. Of het verschil maakt? Ik heb wel het idee dat-ie makkelijker door de lucht glijdt. Het is wat aerodynamischer, je merkt dat je minder luchtweerstand hebt.’

SuperSeven EVD lijkt een betere naam.

Vergrijzende wielercomité’s

En nu maar hopen dat de kaalslag op de Westlandse wielerkalender uitblijft, zodat z’n lievelingskoersen blijven. Organiserende wielercomité’s vergrijzen. ‘Buiten het Westland is het nog veel erger. Het wielrennen is niet meer zoals vroeger. Tourrenners zijn er genoeg, maar wedstrijdrijders tijdens de rondjes niet echt. We mogen hier nog niet eens klagen.’ Eén ding is zeker: de concurrentie gaat een winter lang puzzelen op tactieken om ‘Van Damn’ te kloppen. Met een lach: ‘Ik zal zeker wel anders bekeken worden, maar met die zeven uit negen heb ik iedereen toch maar mooi stil gekregen!’

Terug

Deel het met uw vrienden!