Nieuws

Eigenlijk had hij zondag op de tribune van De Kuip moeten zitten, als toeschouwer bij Feyenoord - Ajax. ‘Maar die klassieker ging niet door, dus heb ik maar voor die andere klassieker gekozen’, lacht Eric Vaarting over z’n onverwachte deelname aan ‘s-Gravenzande - Den Helder - ‘s-Gravenzande. Dertien uur na het vertrek, om iets voor zessen op de zondagavond, arriveert hij als laatste bij VS Cycling. Ruim elf en een half uur heeft hij er dan fietsend op zitten, voor de 300 kilometer heen en weer. ‘Helemaal verrot. Maar echt tof dat iedereen op mij gewacht heeft. Ze stonden bij de shop allemaal te applaudiseren.’

Het idee om de 300 kilometer heen en weer te gaan fietsen kwam weliswaar spontaan op. Maar helemaal onvoorbereid begon Eric niet aan z’n ‘reserveklassieker’. ‘Ik heb er niet speciaal voor getraind, maar ik kom toch al gauw aan een kilometer of 200 in de week. Eens in de twee maanden doe ik wel een lange toertocht. Ik fiets nog niet zo lang, dit is pas het derde jaar. Ik heb nog genoeg te leren en nog een hoop kilometers te gaan.’ Z’n lange-afstandservaring telt zelfs één gelijkwaardige rit, qua afstand dan: op 15 juni reed de 45-jarige ‘s-Gravenzander al een tocht van 321 kilometer vanaf Maasland richting Linge en Waal, met Nijmegen als keerpunt. 

‘Ik had ook al eens een tocht van 200 kilometer gereden. Ik heb me weleens laten vertellen dat als je 100 kilometer kunt rijden, je dan ook 200 aan kunt. En als je 200 aan kunt, kun je ook 300 aan. Ik ben geen wielrenner die heel erg hard rijdt, het gemiddelde is meestal 25, 26 in het uur. Ik ben meer een dieseltje. Veel van die gasten die zondag meereden, rijden 35, 36 in het uur. En dan met twee vingers in de neus.’

Eigen tempo terug

Als hij op zondagmorgen vijf uur op de stoep staat aan de Sand-Ambachtstraat, is het plan om tot aan Den Helder met de hele groep bij elkaar te blijven. ‘Dat was de bedoeling: met elkaar naar Den Helder, en vanaf daar iedereen in zijn eigen tempo terug. Ik ben lekker tussenin in het pelotonnetje gaan zitten. Maar ik merkte meteen al: oei, dat gaat best wel hard. Voor mij dan, want voor die echte snelle mannen stelde het niks voor. Het ging 35, 36 in het uur, en uiteindelijk zou ik met een gemiddelde van 33 aankomen in Den Helder. Het ging goed totdat we het Kopje van Bloemendaal bereikten. De laatste 25, 30 kilometer naar Den Helder moest ik er echt af. Ik heb zelfs nog een stuk aan de auto van VS Cycling gehangen.’

Hele stuk zijwind of schuin tegen

Vanaf dat moment fietst Eric moederziel alleen, vertrouwend op zijn Bryton met de gps-route op het stuur van zijn Canyon Ultimate. ‘Die heb ik pas een maand of vijf, ik kwam van een ouwe Cannondale af die mijn eerste fiets was. Die Canyon was nog redelijk betaalbaar.’ Ook de wind werkt niet mee. ‘Ik had het idee dat we ‘m terug schuin mee zouden hebben. Maar het was oostenwind, en uiteindelijk hebben we het hele stuk zijwind of schuin tegen gehad. In Noord-Holland heb je hele stukken zonder beschutting.’

'Ik ben geen man van selfies, maar aangezien ik het rustiger aan doe heb ik wel meer tijd om andere dingen te zien dan alleen het achterwiel van mijn voorganger.'

Stop bij een tankstation

Met genoeg proviand van thuis - gelletjes en repen - is de aanvoer van calorieën verzekerd. ‘De auto van VS Cycling was nét vertrokken toen ik aankwam in Den Helder. Ik ben maar gestopt bij een tankstation en heb lekker een paar broodjes gegeten. Bidons gevuld, en op het gemakkie in eigen tempo doorgereden. Op de app had ik mijn locatie gedeeld, zodat de rest zag waar ik was. Bij het pontje in IJmuiden stond Sander mij op te wachten en heb ik ook nog wat gegeten en gedronken. Toen was het nog 75 kilometer, nog drie uur.’

Je snapt niet dat de koplopers met een gemiddelde van 34 in 's-Gravenzande finishten. Maar: er is ook gefietst!

Ondertussen is de thermometer z’n best aan het doen om de heetste 1 september ooit te produceren. Eric: ‘Het werd flink warm. Na Noordwijk was ik er he-le-maal klaar mee. Daar heb je van die duinkopjes waar het naar boven en beneden gaat. Dat was echt afzien. Met die hitte heb je in de duinen ook geen beschutting meer. In Noordwijk en Katwijk ben ik nog gestopt bij watertappunten om de bidons te vullen en water over me heen te gooien. Bij 200, 225 kilometer gaat het ook mentaal in je hoofd spelen. Dan word je chagrijnig als er anderen in de weg rijden of niet opletten. Dan moet je uitkijken dat je niet agressief, nou ja niet gepikeerd gaat reageren.

Klopt, er ontbreken 30 kilometer. De Bryton hield ermee op.

‘Je bent een barre man’

Om iets voor zessen rijdt bij de Sand-Ambachtstraat in. ‘Het is dan toch de voldoening die je voelt. En wat ik echt tof vond, is dat iedereen op mij gewacht heeft. Ze stonden bij de shop allemaal te applaudiseren. Dat deed mij heel veel goed. En ook onderweg, dat Yorick zei ‘je bent echt een barre man als je ‘m uitfietst’. Dat zijn toch de dingen die je erdoorheen slepen.’

En, was Eric nog een beetje gezellig toen bij weer thuis in ‘s-Gravenzande was? ‘Ha ha! Ik heb nog wat gegeten, m’n vrouw en kinderen gingen nog even naar het strand. Ik ben op de bank in slaap gevallen.’

Terug

Deel het met uw vrienden!