Nieuws

Wie de afgelopen week de Strava-club van VS Cycling bekeek, kwam daar een wel heel exotische rit tegen: de Etape Caledonia, een ‘sportive’ in de Schotse Hooglanden. Niet dat Schotland een ontwikkelingsland is op fietsgebied. Een paar namen: Robert Millar (tegenwoordig Philippa York na een grondige renovatie!), David Millar (geen familie), ex-werelduurrecordhouder Graeme Obree. Maar ernaartoe gaan om te fietsen ligt minder voor de hand. ‘We vinden het leuk om elk jaar een fietsavontuur in het buitenland te plannen’, verklaart Pijnackenaar Erik van Laar, die samen met fietsmaten Lars Breedveld en Sjouke Mouthaan inschreef voor de 85 mijl lange tocht door de Schotse Hooglanden. Mooi? ‘Het is nog net niet zo dat je afremt in de afdaling om maar niets van het schouwspel te hoeven missen!’

Van links naar rechts: Erik van Laar, Lars Breedveld en Sjouke Mouthaan.

Officieel had zijn Bianchi Oltre XR3 vorig jaar al de route gereden. ‘We hadden deze trip al gezien in 2019, voor corona uitbrak. Het leek ons wel een interessante tocht, door de Schotse Hooglanden. We hebben anderhalf jaar terug al geboekt voor mei vorig jaar, maar door corona werd het een jaar uitgesteld. In mei 2021 kon het nog steeds niet en is het verzet naar vorige week.’ Dat leverde enig ongemak op met testen. ‘In Nederland moesten we testen, en omdat het Verenigd Koninkrijk geen onderdeel meer is van de EU ook daar. En we moesten een passenger locator form invullen om aan te tonen waar je bent.’

A typical Scottish hotel.

Achtpersoons busje

De Etape Caledonia is een populaire ‘sportive’ in Schotland. Over afgesloten wegen gaat het 40 of 85 mijl (130 km) lang door de mooiste stukken van de Hooglanden. Er is plek voor 5500 deelnemers. Erik: ‘We kwamen een dag van tevoren aan. Het is een uurtje vliegen naar Edinburgh. Vandaaruit zijn we met een achtpersoons busje naar Pitlochry gereden. Onze fietsen hadden we uit elkaar gehaald en die vervoer je niet in een Fiat Panda. Dan ben je nog een uurtje aan het rijden naar de locatie en daar hebben we een hotel geboekt. Pitlochry is een schitterend dorp. Je had er zelfs een Shimano Service Center. Dat kwam goed uit want doordat ik mijn fiets uit elkaar had gehaald deed de Di2 het niet meer. Een mooie zaak, niet zo mooi als VS Cycling maar wel diezelfde beleving, meteen met een bakje koffie erbij.’

Unbelievable, maar het bleef zowaar een dag droog in Schotland.

Rekening houden met kleding

Op de dag zelf heeft de bende van drie geluk: het is zowaar 16 graden, voor Schotse begrippen tropisch. ‘Ja, we hadden geluk met het weer. Het kan daar in die tijd van het jaar ook sneeuwen. De organisatie had ons gewaarschuwd om hiermee rekening te houden qua kleding’, zegt Erik.

Stevige klimmetjes

Over de tocht zelf raakt Erik niet uitgepraat. ‘Je kunt de tocht rijden voor de prestatie en zo snel mogelijk aan de finish willen zijn. Maar dan mis je eigenlijk het mooiste van de hele rit. Het is een continue afwisseling van bergen en meren, met ook wel vlakke stukken. Ik had de route vooraf al in Komoot gezet en gezien dat er een paar stevige klimmetjes in zaten. De natuur is schitterend. Het is nog net niet zo dat je op de rem trapte in een afdaling maar het scheelde niet veel. Je wilt alles in je opnemen, het is een schitterend schouwspel. Dit zou je iedereen wel een keer gunnen.’

Als warming-up een pubtour door Pitlochry: vooraan Erik, daarachter Lars en Sjouke.

The Old Mill Inn

Tijdens de rit bleven Erik, Lars en Sjouke bij elkaar. ‘We zijn ook een beetje van hetzelfde niveau. En je gaat ook voor de gezelligheid.’ De entourage in Pitlochry - nog geen 3000 inwoners, maar wel een hoge pubdichtheid - was overweldigend. ‘Ja, het was geweldig goed georganiseerd. Prima ravitaillering onderweg, een mooie start en finish waar het heel gezellig is. En na afloop met z’n allen naar The Old Mill Inn of hoe die kroegen daar heten. Napraten, voor zover je die Schotten kunt verstaan. En dan komen de grote pints op tafel. Wij waren de drie enige Nederlanders onder de 5500 deelnemers. We hadden ook een Nederlandse vlag meegenomen waarmee we over de finish kwamen, dat baarde best wel opzien.’

Sjouke, Lars en Erik waren de enige drie Nederlandse deelnemers.

Triathlons

Erik (48) fietst pas een jaar of vijf serieus. ‘Ik heb wel veel triathlons gedaan, daar is de liefde van het fietsen van overgebleven. Ik ben begonnen op een beginnersfietsje, maar toen ik meer kilometers ging maken wilde ik toch beter materiaal. Ik ben bewust naar VS Cycling gegaan, dat is in de regio toch een begrip. Daar krijg je een goed advies en zo ben ik bij die Bianchi Oltre XR3 met Ultegra Di2 uitgekomen. Ik heb nog met een schuin oog naar de XR4 gekeken. Maar op mijn niveau twijfelde ik een beetje of je wel het verschil zou merken. En deze Bianchi vind ik ook echt een mooie fiets, met dat matzwart.’

‘Rij je er weleens op?'

Ook na het Schotse avontuur is de Oltre XR3 na vier jaar nog in nieuwstaat. ‘Na elke rit sta ik te poetsen. Als ik bij Sander kom, vraagt-ie altijd: rij je er weleens op? Ik wilde trouwens vorig jaar al een nieuwe maar toen was er niets. Een Specialized Tarmac lijkt me ooit nog wel wat.’ Met een knipoog: ‘Maar zolang die fiets er nog niet is, is het beter voor m’n portemonnee.’

Twee, drie keer per week gaat de Bianchi in Pijnacker naar buiten. Nu iets vaker, want ondernemer Erik heeft net zijn bedrijf verkocht. ‘Ik heb ook nog een Wahoo Kickr Snap en een groot scherm met Zwift erop. In de winter rij ik buiten door, maar ’s avonds is het al vroeg donker. Liever fiets ik buiten, zeker als je zoals ik de hele dag binnen zit.’

Noorwegen

Favoriete rondjes zijn Hoek van Holland, Noordwijk, de Rottemeren (‘maar daar wordt het wel heel druk’) en Schoonhoven. En is er bekend hoe de heren volgend jaar het Schotse avontuur gaan overtreffen? Hij lacht. ‘We kijken met een schuin oog naar Noorwegen, daar heb je een tocht waarop je over allemaal bruggen rijdt. Nice schijnt ook een mooi achterland te hebben. En de dames hebben al voorzichtig geïnformeerd of we volgend jaar een locatie kunnen kiezen die ook voor hen leuk is om mee te gaan.’

Terug