Nieuws

Het was ooit een van de klassiekers op de Westlandse wielerkalender. Altijd op de tweede zondag van juni, vandaag dus. Maar gefietst vanuit Velsen of Den Helder naar Wateringen wordt er sinds 2009 niet meer. Laat staan dat Westlanders die zondag Wateringen - Den Helder visa versa reden. Aanstaande zaterdag gaat eenmalig het stof van die vergane glorie af. De organisatie blijft in ieder geval na al die jaren in de familie. John Zwinkels gaat nog één keer doen wat pa Geert als voorzitter van FTCW al deed, samen met collega-bestuursleden en veel vrijwilligers van de vereniging.

‘Begin jaren zeventig reed ik met een aantal anderen al vossenjachten met WWV’, zegt Geert Zwinkels. ‘Een van die jongens, Jan Vollebregt, was een keer met vakantie naar Blankenbergen in België. Daar werd een 24-uurs fietsmarathon verreden. Terug in het Westland benaderde hij mij, of het leuk zou zijn om er met een team aan mee te doen. Je moest je met een man of tien, twaalf inschrijven en we hebben zelfs een paar keer gewonnen.’

Fietstourclub Westland

Het enthousiasme om wat langer te fietsen dan een Westlands ‘rondje aap’ leidt ertoe dat Geert de Fietstourclub Westland (FTCW) opricht en meteen maar voorzitter wordt. Velsen - Wateringen en Den Helder - Wateringen worden vaste hoogtepunten op het repertoire van de club, als afsluiting van het fietsseizoen met tochten. Geert: ‘We begonnen met een klein koppeltje. Op het hoogtepunt van de tocht hadden we wel drieduizend deelnemers op de tweede zondag in juni. De deelnemers kwamen vooral uit het Westland, maar ook daarbuiten. Je had altijd wel Westlanders die familie hadden de kant van Berkel of Bleiswijk op. Op zaterdag werden alle fietsen in de vrachtwagens geladen, op zondagmorgen stonden de bussen klaar op het Velo parkeerterrein. Wij regelden onderweg de verzorging.’

Het inladen der stalen rijwielen in het jaar 1977.

‘Joh, moet je eens luisteren’

In de regeltjesmaatschappij van tegenwoordig is het amper meer voor te stellen dat er een paar duizend wielrenners op een zondag de fietspaden in Noord- en Zuid-Holland onveilig maken. ‘Maar toen was de overheid veel soepeler dan nu. Wij konden gewoon een heleboel. Tuurlijk zijn er weleens problemen geweest in een gemeente waar we doorheen kwamen. Maar dan gingen we met de organisatie naar die ambtenaar toe. “Joh, moet je eens luisteren: die Westlanders werken het hele jaar keihard, die hebben één keer per jaar een uitstapje. Sorry voor wat er is gebeurd. En kijk, hier heb je een kistje producten van die hardwerkende Westlanders.” Hoorde je er nóóit meer wat van.’

Controlepost bij het Kopje van Bloemendaal. Foto's FTCW met dank aan Geert Zwinkels.

‘Ik spoug d’r van!'

Uiteindelijk komt ook de route Wateringen - Den Helder visa versa in beeld, driehonderd kilometer lang. Ook Geert reed ‘m elk jaar. 'We gingen met het hele bestuur drie weken van tevoren op Hemelvaartsdag de route rijden en verkennen. We reden namelijk elk jaar een beetje anders, je wilde de deelnemers wel steeds nieuwe plekjes laten zien. Of het zwaar was? Ja, je moet ervoor trainen, dan doe je het fluitend. Dat het zwaar is zit tussen je oren. Maar het was natuurlijk niet het lichte materiaal van tegenwoordig. Wij reden op stalen fietsen. Ik heb het weleens meegemaakt dat een van de bestuursleden op de terugtocht afstapte en z’n fiets zó in de duinen flikkerde. “Ik spoug d’r van!” Maar ja, je pepte elkaar altijd weer op, dat is de saamhorigheid in een groepje fietsliefhebbers.” 

Niet alleen de eeuwige zuidwestenwind tegen maakte de terugtocht zwaar. Ook de tussenstop ter hoogte van het Zeepaardje in Noordwijk eiste regelmatig zijn tol. Geert, lachend: ‘Ach, het fietste natuurlijk wel een stuk lichter met een paar versnaperingen achter de kiezen. Maar ook dan trek je elkaar er weer doorheen.”

De route zoals die in 2008 was. Elk jaar was de tocht anders.

Eén groot familiefeest

En als het vochttekort onderweg niet voldoende was aangevuld, dan gebeurde het wel aan het eind. ‘Het was altijd één groot familiefeest in de Velo-hal en op het terras, tot ’s avonds laat. We hadden een dj voor de muziek, een viskraam met bardames verkleed als vismeisje verkocht haring. Haring en bier, hoe mooi kon je het hebben. Mooie dagen waren het.’ 

Vaste 'controlepost' op de route terug is 't Zeepaardje in Noordwijk. Vandaag met (zittend v.l.n.r.) Danny Groenewegen, Marvin van Spronsen, Sjaak van Schie, Roland Loykens en Ed van Paassen. Foto: Wouter Steenks.

De laatste keer

Maar toch kwam de klad erin. ‘In de loop van de jaren trad er toch een verzadiging op. Het werd minder en minder. Er kwamen steeds meer sportevenementen. Mensen gingen tennissen op de zondag of aan andere sporten doen. In 2009 was de laatste keer.’ Geert is nog altijd lid van FTCW. En toerfietser op z’n zeventigste. ‘Ja hoor, vanmorgen nog een heerlijk rondje van zeventig kilometer gereden met mijn fietsmaten. Maar het is nou aan een nieuwe generatie om de tocht te rijden, al is het dan als Westland – Den Helder – Westland. Ik hoop dat de deelnemers zaterdag net zoveel voldoening uit deze tocht halen als wij destijds. Want genieten is toch het credo.’

Terug

Deel het met uw vrienden!